Dürüstlük, insan oluşun en berrak hâlidir. Su katılmamış doğruluktur. Yokuşu çıkarken de inerken de zirvedeyken yahut aşağıda dururken de adımlarını hep kendine yakışır biçimde atmaktır. Başkalarıyla beraberken veya yalnızken de hep kendine yakışanı yapmaktır. Öç alma sırası kendine geldiği hâlde öç almaktan vazgeçmektir. Başkaları için ve başkalarından dolayı değil, kendisi için ve sadece kendisinden dolayı kötü karşısında iyiyi tercih etmektir. Yenileceğini bile bile doğrudan yana tavır almak, yeri geldiğinde göz göre göre kazanmak yerine yenilgiyi kabul etmektir. Kazandığında iyiliğin kaybedeceğini düşündüğü an yenilmeyi; kaybettiğinde kötülüğün kazanacağını düşündüğü anda ise sonuna kadar mücadele etmeyi görev addetmek, daha da ötesi hayat memat meselesi olarak görmektir. Çok küçük kaymalar olsa bile başlangıç ile bitiş arasındaki çizginin düz görünmesidir. Dürüstlük; eğriyi bile doğrultan, doğruyu ise dosdoğru hâle getiren insani en büyük enerjilerden biridir. Doğrularını tamamen teyakkuza, yanlışlarını ise büsbütün dalgınlıklarına borçlu olan insan dürüsttür.